عاقلانه تر است که این کار را در پایان آوریل انجام دهید، به طوری که در پایان ماه مه، زمانی که خاک تا + 14 درجه گرم می شود، نهال ها را می توان در خارج کاشت، در صورت نگهداری نامناسب، قارچ کپک زده روی سطح بادام زمینی ایجاد می شود.
این یک سرطان‌زای قوی است که می‌تواند تمام اندام‌ها و بافت‌ها، به‌ویژه کبد و کلیه‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. همچنین می تواند منجر به تاخیر در رشد و تکامل کودکان شود، ایمنی را کاهش می دهد.
در دوزهای زیاد، این ماده باعث مسمومیت حاد می شود که معمولاً منجر به آسیب کبدی می شود و می تواند تهدید کننده زندگی باشد. اگر هنگام باز کردن جعبه آجیل، “دود” یا ابری از گرد و غبار سفید، خاکستری یا خاکی ظاهر شد.
این نشانه عفونت قارچی است. آنا تسوکانوا گفت: شما نمی توانید این بادام زمینی نم گرفته بخورید و همچنین این گرد و غبار را استنشاق کنید. در باغ، بادام زمینی با گل های زرد زیبا شکوفا می شود. در ارتفاع، بوته های لوبیا خاکی می تواند به 75 سانتی متر برسد.
شما باید از گیاه تقریباً مانند سیب زمینی های معمولی مراقبت کنید. هر 10 روز یک بار باید تپه کرد و فقط در صورت خشکسالی هر 10 روز یک بار آبیاری می شود. یک ماه قبل از برداشت، آبیاری باید قطع شود.
برگ های زرد شده بادام زمینی نشان می دهد که محصول رسیده است. در آب و هوای معتدل، این معمولا در اواخر سپتامبر یا اوایل اکتبر رخ می دهد. در دهه 1530، پرتغالی ها بادام زمینی را به هند و ماکائو آوردند و اسپانیایی ها به فیلیپین. سپس بازرگانان این کشورها چینی ها را با بادام زمینی آشنا کردند.
چینی ها در بادام زمینی فرهنگی دیدند که می تواند به کشور در مبارزه با گرسنگی کمک کند. در قرن هجدهم، گیاه شناسان بادام زمینی را مورد مطالعه قرار دادند و آن را نخود فرنگی نامیدند و به این نتیجه رسیدند که این یک غذای عالی برای خوک ها است.
