این گیاه که بیش از 5 هزار سال از رشد آن می گذرد چندین نام دارد: انجیر، درخت انجیر، فیکوس توت، درخت انجیر، توت شراب. در یونان باستان انجیر را نماد عشق و باروری می دانستند. در روم باستان اعتقاد بر این بود که میوه های این گیاه هدیه ای از طرف خدای شربت سازی است.
بر اساس سنت کتاب مقدس، آدم و حوا برهنگی خود را با برگ انجیر سفید تازه پوشانده اند. زادگاه یکی از کهن ترین گیاهان شناخته شده برای بشر آسیای صغیر است. از آنجا انجیر را به کشورهای مدیترانه می آوردند. امروزه در ترکیه، ایران، یونان، ایتالیا، پرتغال، آذربایجان کشت می شود.
برای باردهی خوب، گیاه به آب و هوای گرم و آفتابی نیاز دارد. در روسیه، انجیر را می توان در سواحل دریای سیاه، در قلمرو کراسنودار، جایی که شرایط مناسب برای کشت آن است، یافت. انجیر تا پایان تابستان می رسد، اما می توان آن را در تمام طول سال به صورت خشک یا منجمد مصرف کرد.
میوه انجیر دارای تعدادی خواص مفید است. ویتامین ها و مواد معدنی موجود در انجیر تأثیر مفیدی بر سلامت انسان دارد. انجیر در طول دوره بهبودی پس از بیماری های ویروسی و باکتریایی نشان داده می شود.
استفاده از میوه های آن به فعال شدن نیروهای ایمنی بدن، افزایش مقاومت در برابر سرماخوردگی کمک می کند. مرحله بهبودی پس از آسیب به اندام های دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی به طور قابل توجهی کاهش می یابد.
در دوره حاد بیماری ها نیز در صورت عدم وجود منع مصرف، مصرف انجیر توصیه می شود. میوه های آن دارای اثرات ضد التهابی و تب بر هستند. انجیر به دلیل محتوای پتاسیم به طور غیر مستقیم بر عملکرد سیستم قلبی عروقی بدن انسان تأثیر می گذارد.
احتمال تصلب شرایین، حملات قلبی و سکته را کاهش می دهد. ورود انجیر به رژیم غذایی معمول، عملکرد طبیعی رگ های خونی را تضمین می کند، خطر ابتلا به واریس و احساس سنگینی در پاها را کاهش می دهد.
علاوه بر این، این محصول به عادی سازی متابولیسم کمک می کند، احتمال واکنش های آلرژیک را کاهش می دهد و به کاهش تورم کمک می کند. منیزیم موجود در انجیر اثر پیشگیرانه ای بر بافت ماهیچه ای دارد.
