تست آنالیز عنصری درصد کربن، نیتروژن، هیدروژن و گوگرد موجود در سرامیک زیر کابینتی را تشخیص می دهد. برای این منظور، نمونه احتراق شده و گازهای حاصل از احتراق آنالیز می شوند. به نوبه خود، اتلاف هنگام اشتعال نشان دهنده کاهش وزن پس از قرار دادن نمونه نشان دهنده درصد مواد آلی یا کربنات موجود در نمونه است.
کاهش وزن ممکن است به دلیل تغییر شکل برخی ترکیبات شیمیایی یا اکسید شدن برخی عناصر شیمیایی نیز باشد. این یک آزمایش ضروری برای مواد خام سرامیکی است، زیرا دما شبیه به دمای فرآیند تف جوشی است و نشان دهنده خواص ماده نهایی است.
آزمایش فلورسانس اشعه ایکس، ترکیب عنصری نمونه‌های مورد تجزیه و تحلیل را شناسایی می‌کند و ترکیب معدنی مواد را به روش کمی نشان می‌دهد. با آزمایش های تعریف شده، امکان ارزیابی وجود عناصر شیمیایی مضر، عناصری که محصول نهایی را حالت می دهند.
خواص فیزیکی که سازگاری بین مواد را مشخص می کند، وجود خواهد داشت. به این ترتیب می توان مناسب بودن استفاده از لجن های برش سنگ در سرامیک ها را ارزیابی کرد. پس از ارزیابی مناسب بودن مواد اولیه، گروه‌های مختلف نمونه‌ها با درصد خاک رس و لجن‌های برش سنگ مطابقت داده شدند.
گروه اولیه از نمونه هایی با خاک رس تشکیل شده است. این گروه به گونه ای ساخته شده است که بتوانند به راحتی خواص سرامیک را با لجن های برش سنگ در درصدهای مختلف با توجه به مواد سنتی مقایسه کرده و تغییرات خواص فیزیکی و مکانیکی را ارزیابی کنند.
در ادامه، گروه‌های مختلف نمونه‌ها با درصد جایگزینی تدریجی خاک رس توسط لجن برش سنگ 10 درصد اجرا شدند تا اینکه آخرین گروه از نمونه‌ها با 100 درصد لجن برش سنگ به دست آمد. به این ترتیب گروه هایی از نمونه ها به دست آمد که در تمامی ترکیبات ممکن خاک رس و لجن برش سنگ به طور یکنواخت توزیع شدند.
ترکیب گروه های مختلف نمونه های منطبق در جدول 1 توضیح داده شده است. نمونه‌های آزمایشی از هر گروه طبق همان رویه تنظیم شدند. در وهله اول، هر دو عنصر، خاک رس و لجن برش سنگ، با درصدهای مربوط به خانواده مخلوط شدند.
بعداً همگن شدند و 10 درصد آب به آن اضافه شد و به درصد جرمی مخلوط خشک اشاره شد و دوباره مخلوط شدند. مخلوط مواد ذکر شده در بالا در یک ماتریس فولادی با ابعاد داخلی 60 میلی متر طول و 30 میلی متر در عرض تشکیل شد.
